Wij komen van een familie met generaties van boeren. Voor ons, hadden onze grootouders en overgrootouders al drooglandbouw, velden waar ze johannesbrood, amandelen, en olijven op kweekten. Een voor een werden deze velden aangepast naar irrigatielandbouw, waardoor ze sinasappelbomen konden planten.
In de loop der tijd is de manier waarop we sinasappels kweken natuurlijk ook veranderd.
Vroeger werd de velden water gegeven door middel van bevloeiing: water werd via slootjes naar het veld geleid, en het veld werd langzaam onder water gezet, elke twee drie weken gedurende de zomerperiode.
Tegenwoordig gebruiken we een druppelsysteem. (Druppelirrigatie officiëel…) een veel efficiënter en milieuvriendelijker systeem. Het water wordt door het veld geleid dmv plastic leidingen, en bij elke boom zijn er een aantal druppelaars die de boom langzaam, druppel voor druppel,water geven. Elektronische programma’s zorgen voor een optimale verdeling over de dag.
Vroeger, als de bomen gesnoeid moesten worden, werden de bladeren en twijgen verzameld en verbrand op een grote brandhoop. tegenwoordig worden de takken gemalen en terug op het land gestrooid, waar ze dienen als een natuurlijke mestvoeding en waardoor tegelijkertijd lucht niet langer verontreinigd wordt door de rook.
Dus inderdaad, alles is gemoderniseerd in de loop van de afgelopen jaren; de machines zijn lichter, de tractoren zijn sterker, alleen de manier waarop we ons fruit verkochten is hetzelfde gebleven.
Al sinds heel lang geleden, en tot nu toe, heeft de boer maar een manier om het fruit aan de man te brengen: het wordt verkocht aan een klein aantal grote coöperaties. deze bedrijven oogsten wanneer de vruchten nog niet echt rijp zijn, en bewaren ze in koelcellen om ermee te speculeren en te verkopen wanneer de prijs omhoog gaat, dan pas wordt het fruit verder gedistribueerd naar importeurs, supermarkten etc. waar de eindklant ze eindelijk kan kopen.
Aangezien er zoveel tussenpersonen zijn, wordt de boer uiteindelijk de zwakste link in de schakel.
Vandaar dat wij bedacht hebben dit laatste aspect van de boerderij ook te veranderen!
Zoveel webshops als er tegenwoordig zijn voor alles, en dankzij internet kunnen wij direct contact opnemen met de eindklanten, zonder dat we al deze tussenpersonen nog nodig hebben: een poging waard, toch?
Vooral omdat we denken dat de eindklant geen vreemde hoeft te zijn: met zoveel “vrienden” op alle sociale netwerken, en met alle voordelen van moderne communicatie kan de boer zijn klanten persoonlijk leren kennen, en kan de klant niet alleen de boer ook leren kennen, maar ook het complete proces volgen: hoe het fruit groeit dat we later, als het rijp is, plukken en opsturen.
Dus weer een nieuwe ontwikkeling in ons proces, een nieuwe uitdaging die we met spanningen enthusiasme tegemoet zien. We slaan een nieuwe weg in, met de hoop nieuwe vrienden tegen te komen, zodat we hen kunnen laten meekijken met wie wij zijn en wat we doen.